Hij is weer voorbij die mooie zomer. Die zomer begon in april en is verder voor discussie vatbaar. De een vindt het een goede zomer, de ander veel minder. Er waren in ieder geval opvallend veel weekeinden met goed weer. Goed voor de werkenden maar voor ons “niet meer werkenden” is dat niet zo’n punt meer.

Wij gaan onze aandacht weer bepalen tot het reilen en zeilen van de VNoL Is dat nu nog nodig wordt mij met een zekere regelmaat gevraagd. We hebben toch alles goed voor elkaar en hebben geen “bond” meer nodig. Een van de belangrijkste dingen in het leven is saamhorigheid, is solidariteit.

Eigenlijk zou je dat mondiaal moeten kunnen zijn, maar dat is toch wat lastig. Overigens als loodsen zijn we aardig op weg. We kennen de Europese loodsenvereniging en de Internationale vereniging. EMPA en IMPA. Dichter bij huis hebben we ons landelijke Loodswezen waar alle Nederlandse loodsen thuis zijn.

Voor de oud-loodsen hebben we de vier regionale sociëteiten. Landelijk gezien hebben we voor oud loodsen geen “thuis” meer. Daar nu tracht de VNoL in te voorzien. Na zo vele jaren nauw te hebben samengewerkt is het goed elkaar niet geheel uit het oog te verliezen. Dat men daarbij ook nog een oogje in het zeil kan houden bij bijvoorbeeld de “oude dagvoorzieningen” is mooi meegenomen.

De filosoof Descartes is beroemd geworden om zijn uitspraak “Cogito ergo sum”. Ik denk, dus ik ben.
Veel later was het de Duitse filosoof Franz von Baader die zei dat het eigenlijk iets anders was. Hij zei “Cogitor ergo sum”. Ik word gedacht (gekend), dus ik ben.

Eén letter in het Latijn maakt het verschil. Wat baat het de mens als hij kan denken maar als niemand kennis wil nemen van zijn gedachten. Wat baat het de mens als niemand hem of haar kent of wil kennen.
We zijn pas op onze plaats temidden van andere mensen. Loodsen die een arbeidzaam leven lang bij het Loodswezen hebben behoord, treffen elkaar na dat arbeidzame (betaalde) deel van hun leven weer binnen de VNOL Daar horen en zijn ze thuis.

Zegt het voort.

John Kluwen